ادونتیستهای شهر ازمیر
قدم اول در راه منتهی به بهشت احساس نیاز است...قدم دوم در راه منتهی به بهشت پشیمانی از گناهان مان می باشد.
موعظه شماره ۴: گام دوم
مجموعه موعظه های عیسی بر فراز کوه
متی باب ۵ آیه ۳: «خوشابحال مسکینان در روح، زیرا ملکوت آسمان از آن ایشان است.»
قدم اول در راه منتهی به بهشت احساس نیاز است. اگر ما نیاز خود را حس نکنیم به دنبال راه حل نخواهیم بود. افرادی که فکر نمی کنند بیمارند به دکتر مراجعه نخواهند کرد. فقر چیز خوبی نیست. اما عیسی گفت: «خوشابحال مسکینان در روح، زیرا ملکوت آسمان از آن ایشان است.»
قدم دوم در راه منتهی به بهشت پشیمانی از گناهان مان می باشد.
عیسی در متی باب ۵ آیه ۴ گفت:
«خوشابحال ماتم زدگان، زیرا ایشان تسلّی خواهند یافت.»
در اینجا عیسی به ماتم زدگی روحانی اشاره می کند. چگونه آنرا بهتر بفهمیم؟ در آیه پیشین، او فرمود: «خوشابحال مسکینان در روح.» در اینجا نیز عیسی در رابطه با امور روحانی سخن می گوید.
امروز ما در مورد ضرورت احساس پشیمانی از گناه سخن خواهیم گفت. ولی قبل از این کار میخواهم مروری بر مباحث گذشته داشته باشم.
چه کسانی مسکینان در روح هستند؟ مسکینان در روح آنانند که می دانند نمی توانند خود را نجات بدهند و با اتکا به خود نمی توانند کار خوبی را به انجام برسانند. عکس این موضوع غرور و خودبینی است. فرد مغرور فکر می کند که با تلاشهای خودش می تواند خدا را در انجام اراده او خشنود سازد. فرد مغرور فکر می کند که شایستگی ورود به بهشت را دارد. فرد مغرور کمبودی احساس نمی کند. فرد مغرور چیزی یاد نمی گیرد.
در لوقا باب ۱۸ آیات ۹ الی ۱۴، ما نمونه غرور و نمونه کسانی که بخاطر گناهانشان ماتم می گیرند را مشاهده می کنیم:
همچنین عیسی برای کسانی که از نیکی خود مطمئن بودند و سایرین را از خود پست تر می شمردند این مَثَل را آورده گفت:» دو نفر برای دعا به معبد بزرگ رفتند، یکی فریسی و دیگری باجگیر بود. آن فریسی ایستاد و با خود دعا کرد و گفت: ای خدا، تو را شکر می کنم که مانند سایرین، حریص و نادرست و زناکار و یا مانند این باجگیر نیستم. هفته ای دو بار روزه می گیرم. ده یک همه چیزهایی را که به دست می آورم می دهم. اما آن باجگیر دور ایستاد و جرات نگاه کردن به آسمان را نداشت بلکه به سینه خود می زد و می گفت: ای خدا، به من گناهکار ترحم کن! بدانید که این باجگیر بخشوده شده به خانه رفت و نه آن دیگری. هر که خود را بزرگ نماید خوار خواهد شد و هر که خود را فروتن سازد سرافراز خواهد گردید.»
غروری که فریسیان داشتند در محضر خدا ناپاک بود. هرچیز خوبی از خدا نشأت می گیرد. ما نمی توانیم بدون یاری او امری را انجام بدهیم. ما نمی توانیم نفس بکشیم، ما نمی توانیم فکر کنیم که بدون یاری او قادر به حرکت هستیم. ما نمی توانیم کاری انجام بدهیم. همه استعدادهای ما از خدا نشأت می گیرد. ما چیزی برای فخر فروختن نزد خدا نداریم.
ارمیا باب ۹ آیات ۲۳ الی ۲۴: خداوند چنین می‌گوید: «حكیم، از حكمت خود فخر ننماید و جبّار، از تنومندی خویش مفتخر نشود و دولتمند از دولت خود افتخار نكند؛ بلكه هر كه فخر نماید از این فخر بكند كه فهم دارد و مرا می‌شناسد كه من یهوه هستم كه رحمت و انصاف و عدالت را در زمین بجا می‌آورم زیرا خداوند می‌گوید در این چیزها مسرور می‌باشم.»
یک حقیقت دیگر هم وجود دارد؛ برخی افراد گناه را آنقدر سبک و بی اهمیت می شمارند که تصور می کنند با انجام دادن کارهای خوب آسیب ناشی از آن را می توانند جبران نمایند. چنین استدلالی سعی در کم ارزش جلوه دادن شریعت خدا، عدالت و تقدس او دارد. مردم تقدسی را که خدا لازم می داند تا سطحی که خود قادر به انجامش باشند پایین می آورند، آنها اخلاق را تا سطح خودشان می کاهند؛ و این تمام مسئله نیست، آنها فکر می کنند که خدا این اخلاقیات کاسته شده را خواهد پذیرفت. اما تقدسی که خدا انتظار دارد تقدسی است که خدا از آدم که بطور کامل در باغ عدن آفریده شد انتظار داشت. اما بعد از سرکشی، آدم و نسل اش نتوانستند این تقدس را در وضعیت ساقط در گناه خود دوباره تقدیم کنند. شما نمی توانید بطور طبیعی تقدس انتظار داشته شده را پیشکش کنید. تقدسی که خدا انتظار داشت تقدس کامل مطلق، بدون ذره ای خودخواهی در آن می باشد.
شما دروغ گفتید، سپس به عبادتگاه رفتید و به خاک افتادید؛ کار درستی انجام دادید. اما آیا فکر می کنید که با انجام دادن این کار تاوان گناه تان را پرداخته اید؟ آیا فکر می کنید چون نماز خوانده اید کفاره گناهانتان پرداخت شده است؟ تقدس و شریعت خدا بسیار مقدس تر از این است. عدالتی که خدا انتظار دارد از این فراتر می رود. شما نمی توانید با انجام برخی اعمال نیک کفاره گناه خود را پرداخت نمایید. خود را مانند فریسیان بدون نقص نپندارید.
خدا به آدم و حوا چه گفت؟
پیدایش باب ۲ آیه ۱۷: «اما از درخت معرفت نیك و بد زنهار نخوری، زیرا روزی كه از آن خوردی، هرآینه خواهی مرد.»
پرداخت کفاره گناه با دعا کردن نبود. دعا و زیارت رفتن گناهان ایشان را جبران نمی کند. به خاطر سپردن دعاها آسیب ناشی از گناه را جبران نمی کند. چشم نظر و آویزان کردن آیه ها بر روی دیوار گناه را جبران نمی کنند. کفاره گناه را نمی توان پرداخت کرد. آیا می دانید قیمت گناه چقدر است؟ به اندازه مرگ است. تقدس خدا اینچنین است. خدا برای گناه جهان تحمل ندارد. هیچ گناهی در بهشت باقی نخواهد ماند. همه چیز در آنجا کامل خواهد بود.
رساله دوم پطرس باب ۳ آیه ۹: «خداوند در وعدهٔ خود تأخیر نمی‌نماید، چنانکه بعضی تأخیر می‌پندارند، بلکه بر شما تحمّل می‌نماید، چون نمی‌خواهد که کسی هلاک گردد، بلکه همه به توبه گرایند.»
یک روز خدا همه گناهان و کسانی که آنرا پذیرفته اند نابود خواهد کرد و دیگر هیچ گناهی در جهان باقی نخواهد ماند؛ او عهد بسته است. موتی که در آن خدا گناهکاران را در مرگ ابدی نابود خواهد کرد و دیگر رستاخیزی وجود نخواهد داشت. عدالت خدا اینگونه است؛ یک گناه هم باقی نخواهد ماند.
با پنج بار نماز خواندن در روز، چگونه بهای مرگ ابدی را پرداخت خواهید کرد؟ آیا شما بهای مرگ ابدی را با خواندن آیات و زیارت رفتن پرداخت خواهید کرد؟ فریب نخورید! هیچ یک از اینها جبران نخواهند شد. اما برخی مانند فریسیان فکر می کنند که برای رفتن به بهشت به اندازه کافی خوب هستند؛ چه پندار بیهوده ای!
رساله به رومیان باب ۳ آیات ۱۰ الی۲۰: «چنانکه مکتوب است که کسی عادل نیست، یکی هم نی .کسی فهیم نیست، کسی طالب خدا نیست. همه گمراه و جمیعاً باطل گردیده‌اند. نیکوکاری نیست یکی هم نی. گلوی ایشان گور گشاده است و به زبانهای خود فریب می‌دهند. زهر مار در زیر لب ایشان است، و دهان ایشان پر از لعنت و تلخی است. پایهای ایشان برای خون ریختن شتابان است. لاکت و پریشانی در طریق‌های ایشان است، و طریق سلامتی را ندانسته‌اند. خدا ترسی در چشمانشان نیست. الآن آگاه هستیم که آنچه شریعت می‌گوید، به اهل شریعت خطاب می‌کند تا هر دهانی بسته شود و تمام عالم زیر قصاص خدا آیند. از آنجا که به اعمال شریعت هیچ بشری در حضور او عادل شمرده نخواهد شد، چونکه از شریعت دانستن گناه است.»
شما نمی توانید با انجام کارهای خوب گناهانتان را جبران کنید. چرا؟ زیرا شریعت خدا مستلزم اطاعت کامل می باشد. مزد گناه مرگ ابدی است. آیا تاکنون گناه کرده اید؟ کتاب مقدس می گوید که همه گناه کرده اند، درباره وضعیت آلوده شما بدین معناست که نمی توانید وارد بهشت بشوید. تنها چیزی که باقی می ماند مرگ ابدی است.
شما می گویید: «خدا گناهان ما را خواهد بخشید.» اگر خدا بدون تحصیل کفاره برای گناه می بخشید، پس هیچ عدالتی در خدا وجود نداشت و شریعت و مجازات وی نیز هیچ معنایی نداشت.
فرض کنید شما ازدواج کرده اید؛ همسایه شما به همسرتان تجاوز می کند. همسایه تان به قاضی می گوید که: «متأسفم، دیگر این کار را انجام نخواهم داد.» قاضی، همسایه شما را می بخشد و او را آزاد می کند. شما به قاضی می گویید: «پس عدالت چه شد؟ همسایه من به همسرم تجاوز می کند و شما او را آزاد کردید و او هیچ هزینه ای متحمل نشد.» قاضی می گوید: «من قاضی هستم و هر کاری که بخواهم انجام می دهم. بعضی از مردم را مجازات و برخی را آزاد می کنم.»
آیا از نظر شما قاضی عادل است؟ خیر، زیرا هیچ مجازاتی برای تجاوز به همسرتان در نظر نگرفت. مرد دیگری خواهد گفت: «بگذار من هم چنین کاری انجام بدهم و احتمالاً بخشیده خواهم شد.» اگر این اتفاق بیافتد دیگر هیچ عدالتی وجود نخواهد داشت.
دوستان، هر گناهی باید مجازات خود را بپردازد، در غیر اینصورت عدالت وجود ندارد.
اگر این همان طریقی است که باید باشد، پس چه کسی می تواند نجات یابد؟ خداوند خودش یک راه حل ارائه داد و همه را بخشید. ولی بهایش بسیار بالا بود که ما آنرا خبر خوش می نامیم.
عیسی با جسم انسانی آمد و رئیس و نماینده بشر شد. خدا کفاره همه گناهان را بر او قرار داد و او قربانی شد، قربانی گناه برای همه بشر. زمانیکه ما با ایمان قربانی شدن عیسی را می پذیریم، خدا روح مسیح را بوسیله روح القدس در ما قرار می دهد. از این طریق، ما از لحاظ روحانی با عیسی متحد می شویم. عیسی مجازات گناه را پرداخت نمود و شریعت هم در جایگاه خود باقی می ماند. اما خدا به آسانی رد گناه را پاک نمی کند. روح عیسی در ما ساکن می شود تا زندگی هایمان را تغییر دهد. روح عیسی که مرتکب هیچ گناهی نشد ما را تغییر خواهد داد تا همانند مسیح بشویم.
این نجات زمانی اتفاق می افتد که ما عیسی را با ایمان بعنوان قربانی خود بپذیریم.
وقتی جان سپردن عیسی بخاطر گناهان مان بر روی صلیب را ببینیم، می توانیم کمی بهای واقعی گناه را درک کنیم. وقتی با ایمان خونریزی قربانی بر روی صلیب را می نگریم، جدیت گناه در نظر خدا را بهتر می فهمیم. زمانیکه عیسی را برهنه در حال رنج کشیدن می بینیم، می توانیم بگوییم، «گناه چیست که بخاطر بخشیدن من چنین دردی ضروری بود؟»
وقتی عیسی که بار گناهان مان را بدوش کشید و بخاطر ما رنج برد می بینیم، برای گناهان مان تأسف می خوریم و سوگواری خواهیم کرد. پس، می توانیم قدری سخنان عیسی را کامل تر درک کنیم.
متی باب ۵ آیه ۴: «خوشابحال ماتمیان، زیرا ایشان تسلّی خواهند یافت.»
در مورد شما چطور؟ آیا شما گام دوم به سوی بهشت را برداشته اید؟ آیا شما مسکینان در روحید؟ آیا شما کسی هستید که می دانید نمی توانید خود را نجات دهید و نمی توانید کاری را به نحو احسنت با اتکا به خودتان به انجام برسانید؟ اگر این موضوع درست است پس شما نیز مسکینان در روحید و آماده اید تا قدم دوم را بردارید. قدم دوم دیدن پرداخت بهای گناهان شما توسط عیسی بر روی صلیب است. به عیسی، بره قربانی خدا برای شما و همچنین من بنگرید.
متی باب ۵ آیه ۴: «خوشابحال ماتم زدگان، زیرا ایشان تسلّی خواهند یافت.»
بله، این خبر خوش ما را تسلی می دهد. به خبر خوش ایمان بیاورید.
