ادونتیستهای شهر ازمیر
ملکوت آسمان ملکوتی نیست که در این دنیا بر پا شود و سایر ملل را با ارتش خود براندازد. ملکوت آسمان در ابتدا یک ملکوت روحانی است.
موعظه شماره ۶ : بیایید روزه را بشکنیم!
مجموعه موعظه های عیسی بر فراز کوه
مردم در ایران یک ماه از سال را روزه می گیرند. آنها از طلوع خورشید تا غروب خورشید نه چیزی می خورند و نه چیزی می نوشند. فکر می کنید زمانیکه غروب فرا می رسد مردم گرسنه هستند؟ یا زمانیکه غروب فرا می رسد مردم تشنه اند؟ بویژه چقدر این دو روز طولانی آخر تابستان برای روزه دارن دشوار بوده است. مردم با توقعی عظیم دور میز شام جمع می شوند و منتظر غروب آفتاب می نشینند. مردم به خوبی گرسنگی و تشنگی را می فهمند.
چگونه می توانم واقعیت گرسنگی آنها را برای شما بازگو کنم؟ داستانی شنیدم که نمی دانم تا چه حد حقیقت دارد که در آن مردی از شدت گرسنگی مقداری پول به روحانی مسجد م دهد تا زودتر اذان بگوید.
عیسی در متی باب ۵ آیه ۶ فرمود:
«خوشابحال گرسنگان و تشنگان عدالت، زیرا ایشان سیر خواهند شد.»
عیسی قبل از این موعظه، کل شب را در دعا گذرانده بود. چرا او اینقدر طولانی دعا خواند؟ زیرا می خواست ۱۲ حواری را انتخاب کند و این موعظه را بخواند. او داشت از خدا اطلاعاتی دریافت می کرد. این اطلاعات که پیام خداست از طریق متی به ما رسیده است.
ملکوت آسمان ملکوتی نیست که در این دنیا بر پا شود و سایر ملل را با ارتش خود براندازد. ملکوت آسمان در ابتدا یک ملکوت روحانی است. کسانی که وارد ملکوت آسمان می شوند مسکینان در روح هستند. افرادی که وارد ملکوت آسمان می شوند بخاطر گناهانشان متاسف و ماتم زده اند. کسانی که وارد ملکوت آسمان می شوند می خواهند مانند عیسی فروتن باشند. حال در متی باب ۵ آیه ۶ می بینیم کسانی که وارد ملکوت آسمان می شوند گرسنگان و تشنگان عدالت هستند. منظور از گرسنگان و تشنگان عدالت چیست؟
ابتدا بگذارید در مورد عدالت رایج صحبت کنم. منظورم از عدالت رایج چیست؟ بیایید در مورد عدالتی صحبت کنیم که همه می شناسند و قبول دارند. همه می دانند که دروغ گفتن گناه است. همه این را بخوبی می دانند. اما دروغ همه جا وجود دارد. چه این دروغ بزرگ باشد یا مصلحتی. مردم هر نوع فریبی را برای فروش محصولات خود و پول در آوردن بکار می گیرند. برای اینکه از پرداخت مالیات طفره بروند، به هر دروغی متوسل می شوند. برای طفره رفتن از انجام وظیفه، پرهیز از کار کردن و برای راحت کردن زندگی خودشان می گویند »نه، نمی توانیم این کار را انجام بدهیم» در حالیکه واقعاً می توانند. تنبلی به وفور وجود دارد اما حقیقت وجود ندارد.
عدالت چیست؟
مزامیر باب ۱۱۹ آیه ۱۷۲:-«زبان من کلام تو را بسراید زیرا که تمام اوامر تو عدل است.»
احکام خدا عدالت هستند. احکام خدا چیست؟ البته که آنها همان ده فرمان هستند. پدر و مادر خود را احترام نما. قتل مکن. زنا مکن. دزدی مکن. شهادت دروغ مده. طمع مورز. اینها بعنوان اصول عدالت شناخته شده اند.
کاش مردم همان اندازه که بخاطر غذا حاظر به شکستن روزه هستند، گرسنگان عدالت بودند! آنموقع کشوری کاملاً متفاوت می داشتیم.
حال بیایید کمی عمیقتر به این موضوع بیاندیشیم. بیایید نه تنها به عدالت رایج بلکه به عدالت واقعی فکر کنیم.
منظورم از عدالت واقعی چیست؟
یک شخص می تواند با انگیزه ای نادرست عملی پسندیده را انجام بدهد. بعضی آدمها انتقام نمی گیرند زیرا از رفتن به زندان می ترسند. انگیزه اصلی چیست؟ ترس! بعضی مردم بخاطر ترس از پلیس از قوانین راهنمایی و رانندگی پیروی می کنند. پس چرا بسیاری از مردم دزدی نمی کنند؟ جواب ساده است زیرا نمی خواهند دستگیر بشوند. چرا مردم پول اهداء می کنند؟ شاید بخاطر بدست آوردن تحسین دیگران. انگیزه اصلی اینجا شاید غرور باشد. برخی مردم پول زیادی به یک دانشگاه اعطا می کنند. انگیزه آنها چیست؟ برخی از آنها می خواهند اسمشان روی بنای دانشگاه باقی بماند و شهرت کسب کنند؛ ولی انگیزه اصلی غرور است. این امری عادی در میان مردم است. شما شاید بگویید: «تو انگیزه های مردم را نمی دانی.» این حقیقت دارد ولی خدا در رساله به رومیان باب ۳ آیات ۱۰ الی ۲۰ چه می گوید؟
«چنانکه مکتوب است که کسی عادل نیست، یکی هم نی. کسی فهیم نیست، کسی طالب خدا نیست. همه گمراه و جمیعاً باطل گردیدهاند. نیکوکاری نیست یکی هم نی. گلوی ایشان گور گشاده است و به زبانهای خود فریب میدهند. زهر مار در زیر لب ایشان است و دهان ایشان پر از لعنت و تلخی است. پایهای ایشان برای خون ریختن شتابان است. هلاکت و پریشانی در طریقهای ایشان است و طریق سلامتی را ندانستهاند. خدا ترسی در چشمانشان نیست. الآن آگاه هستیم که آنچه شریعت میگوید، به اهل شریعت خطاب میکند تا هر دهانی بسته شود و تمام عالم زیر قصاص خدا آیند. از آنجا که به اعمال شریعت هیچ بشری در حضور او عادل شمرده نخواهد شد، چونکه از شریعت دانستن گناه است.»
ما دوباره به این نکته بازگشتیم. در همه کارهایی که انسان انجام می دهد مقداری خودخواهی وجود دارد. این خودخواهی است که اعمال ما نزد خداوند را لکه دار می کند.
رساله اول یوحنا باب ۴ آیه ۱۶ : «خدا محبت است.»
خدا محبت است و تمام اعمالی که او انجام می دهد بخاطر محبت است. انگیزه خدا همیشه محبت است. در انگیزه او ترس، غرور و خودخواهی وجود ندارد. همانطور که دفعه پیش گفتیم:
رساله به قرنتیان باب ۱۳ آیان ۴ الی ۵: «محبت حلیم و مهربان است؛ محبت حسد نمیبرد؛ محبت کبر و غرور ندارد؛ اطوار ناپسندیده ندارد و نفع خود را طالب نمیشود؛ خشم نمیگیرد و سوءظن ندارد.»
خدا از ما عدالتی می خواهد که در آن هیچ گونه خودخواهی یافت نشود. اما ما نمی توانیم این را به تنهایی ارائه بدهیم. چگونه می توانیم با عدالت واقعی عمل کنیم و مرحمت خدا را بدست آوریم؟
«خوشابحال مسکینان در روح، زیرا ملکوت آسمان از آن ایشان است.»
«خوشابحال گرسنگان و تشنگان عدالت، زیرا ایشان سیر خواهند شد.»
این عدالت به افرادی داده خواهد شد که آن را می خواهند. این موهبتی از جانب خداست. این با تلاش کردن، اهدای پول و یا اعمال دیگر و با زیارت رفتن بدست نخواهد آمد بلکه به افرادی داده خواهد شد که گرسنگان و تشنگان عدالت هستند.
ارمیا باب ۲۳ آیه ۶: «خداوند عدالت و آزادی»
تنها عیسی مسیح است که در این جهان هرگز گناه نکرد. هرچه بیشتر سیرت او را بررسی می کنیم بیشتر می خواهیم شبیه او باشیم. ما گرسنگان و تشنگان این عدالت هستیم. اینست آنچه عیسی فرمود:
یوحنا باب ۴ آیات ۱۳ الی ۱۴: «عیسی در جواب او گفت، هر که از این آب بنوشد باز تشنه گردد، لیکن کسی که از آبی که من به او میدهم بنوشد، ابداً تشنه نخواهد شد، بلکه آن آبی که به او میدهم در او چشمه آبی گردد که تا حیات جاودانی میجوشد.
عدالتی که ما گرسنه و تشنه آنیم از طریق عیسی که هرگز گناه نکرد می آید. او گناهان مان را بر خود گرفت و بعنوان کفاره گناهان ما جان داد. خدا عدالت عیسی را رایگان به ما تقدیم می کند.
یوحنا باب ۶ آیه ۳۵: «عیسی بدیشان گفت، من نان حیات هستم. کسی که نزد من آید، هرگز گرسنه نشود و هر که به من ایمان آرد، هرگز تشنه نگردد.»
آیا شما گرسنگان و تشنگان عدالت حقیقی هستید؟ به سوی مسیح بیایید و روزه تان را بشکنید!
