ادونتیستهای شهر ازمیر
همگی گناه کرده ایم و در حضور خدا خطاکاریم. در روز داوری عدالت می خواهیم یا رحمت؟
موعظه شماره ۷ : آیا طالب رحمت هستید؟
مجموعه موعظه های عیسی بر فراز کوه
جامعه باب ۱۲ آیه ۱۳: «پس ختم تمام امر را بشنویم. از خدا بترس و اوامر او را نگاه دار چونكه تمامی تكلیف انسان این است. زیرا خدا هر عمل را با هر كار مخفی خواه نیكو و خواه بد باشد، به محاكمه خواهد آورد.»
یعقوب باب ۲ آیه ۱۰: «زیرا هرکه تمام شریعت را نگاه دارد و در یک جزو بلغزد، ملزم همه می‌باشد. زیرا او که گفت، زنا مکن، نیز گفت، قتل مکن. پس هرچند زنا نکنی، اگر قتل کردی، از شریعت تجاوز نمودی. همچنین سخن گویید و عمل نمایید، مانند کسانی که بر ایشان داوری به شریعت آزادی خواهد شد. زیرا آن داوری بیرحم خواهد بود برکسی که رحم نکرده است و رحم بر داوری مفتخر می‌شود.»
چه اتفاقی در روز داوری خواهد افتاد؟ خدا هر کاری را مورد قضاوت قرار خواهد داد که شامل همه چیزهای محرمانه نیز می شود. چه شریعتی در داوری معیار خواهد بود؟ آری، ده فرمان شریعتی است که می گوید: «زنا مکن. قتل مکن.» شما می گویید: «من این کارها را انجام نداده ام.» چه عالی! آیا تا بحال دروغ گفته اید؟ اگر چنین کرده اید، کتاب مقدس در این مورد چه می گوید؟
یعقوب باب ۲ آیه ۱۰: «زیرا هرکه تمام شریعت را نگاه دارد و در یک جزو بلغزد، ملزم همه می‌باشد.»
همگی گناه کرده ایم و در حضور خدا خطاکاریم. در روز داوری عدالت می خواهیم یا رحمت؟
البته که ما طالب رحمت هستیم.
اگر طالب رحمت هستیم، چه باید انجام بدهیم؟
یعقوب باب ۲ آیه ۱۳: «زیرا آن داوری بیرحم خواهد بود برکسی که رحم نکرده است و رحم بر داوری مفتخر می‌شود.»
ما باید بخشنده باشیم.
عیسی مثل زیر را در متی باب ۱۸ آیات ۲۳ الی ۳۵ اینچنین بیان کرد:
«از آن جهت ملکوت آسمان پادشاهی را ماند که با غلامان خود ارادهٔ محاسبه داشت؛ و چون شروع به حساب نمود، شخصی را نزد او آوردند که ده هزار قنطار به او بدهکار بود؛ و چون چیزی نداشت که ادا نماید، آقایش امر کرد که او را با زن و فرزندان و تمام مایملک او فروخته، طلب را وصول کنند. پس آن غلام رو به زمین نهاده او را پرستش نمود و گفت، ای آقا مرا مهلت ده تا همه را به تو ادا کنم. آنگاه آقای آن غلام بر وی ترحم نموده، او را رها کرد و قرض او را بخشید. لیکن چون آن غلام بیرون رفت، یکی از هم قطاران خود را یافت که از او صد دینار طلب داشت. او را بگرفت و گلویش را فشرده، گفت: طلب مرا ادا کن! پس آن هم قطار بر پایهای او افتاده، التماس نموده، گفت: مرا مهلت ده تا همه را به تو ادا کنم. اما او قبول نکرد، بلکه رفته، او را در زندان انداخت تا قرض را ادا کند. چون هم قطاران وی این وقایع را دیدند، بسیار غمگین شده، رفتند و آنچه شده بود به آقای خود باز گفتند. آنگاه مولایش او را طلبیده، گفت: ای غلام شریر، آیا تمام آن قرض را محض خواهش تو به تو نبخشیدم؟ پس آیا تو را نیز لازم نبود که بر هم قطار خود رحم کنی چنانکه من بر تو رحم کردم؟ پس مولای او در غضب شده، او را به جلادان سپرد تا تمام قرض را بدهد. به همینطور پدر آسمانی من نیز با شما عمل خواهد نمود، اگر هر یکی از شما برادر خود را از دل نبخشد.»
عیسی در موعظه اش بر فراز کوه اصول ملکوت آسمان را توضیح می داد. ملکوت پیش از هر چیزی یک ملکوت روحانی است. با ظهور دوباره عیسی آن ملکوت جسمانی خواهد شد. عیسی در متی باب ۵ آیه ۷ فرمود:
«خوشابحال رحم‌کنندگان، زیرا بر ایشان رحم کرده خواهد شد.»
در مثلی که با هم خواندیم، آیا متوجه شدید ملکوت خدا با چه چیز مقایسه شد؟ آری، درست است با قلمرو پادشاهی؟ پادشاه کیست؟ کاملاً درست حدس زدید خدا همان پادشاه است. پادشاه شروع به حسابرسی خادمانش می کند. منظور از حسابرسی چیست؟ بله، این نماد داوری است. چه کسی به او بدهکار بود؟ بله، همان غلام! بدهی او چقدر بود؟ ۱۰ هزار قنطار. می دانید ارزش پولی آن چقدر است؟
ارزش پولی آن به اندازه ۲۱۳ تن نقره است. در آن دوران با این مقدار نقره می توانستند ۱۰/۰۰۰ کارگر را به مدت ۱۸ سال استخدام کنند. اگر این مقدار نقره را بدرستی محاسبه کنم، مقدارش چیزی معادل ۲۹۴ میلیون لیره ترک می باشد. پول خیلی زیادی است. آیا یک غلام می توانست چنین مبلغی را پرداخت کند؟ غیر ممکن بود. اما غلام نماد کیست؟ او نماد ماست.
ما گناه کرده ایم و مزد گناه، مرگ ابدی است. اگر ما تا ابد اعمال نیک انجام می دادیم، اگر عبادت می کردیم و حتی صدقه پرداخت می کردیم، نمی توانستیم تاوان مرگ ابدی را بپردازیم. عیسی که هرگز گناه نکرد، بدهی ما را بر خود گرفت و بخاطر ما بر روی صلیب جان داد و به ما آمرزشی رایگان پیشکش نمود. این رحمت است. غلام در این مثل چه خواست؟ او طالب رحمت بود و پادشاه بر او ترحم نموده و قرض اش را بخشید.
اما غلام سریعاً رحمتی که دریافت کرده بود را فراموش کرد و نسبت به شخصی که پول از او طلب داشت از روی ترحم رفتاری نکرد، تنها به منافع خود فکر می کرد.
انسانیت اینگونه است. قلب انسان در واقع سرد، تاریک و خالی از محبت است. اگر فردی از خود روح رحمت نشان می دهد، از آن خودش نیست بلکه نشان دهنده عملکرد روح الهی در قلب اوست. خداوند منبع رحمت است؛ نام او «رحیم و رئوف» است؛ او به ما همانطور که سزاوارش هستیم احسان نمی کند؛ او نمی پرسد که آیا ما ارزش محبت او را داریم؛ او همه محبت خود را بر ما می باراند تا ما را ارزشمند سازد. خداوند کینه جو نیست؛ او برای مجازات تلاش نمی کند بلکه برای نجات می کوشد. گاهی اوقات که خود را راسخ نشان می دهد، فقط می خواهد سرکشان را رهایی بخشد. این سیرت خداست و افرادی که می خواهند وارد ملکوت خدا شوند باید همانند آن باشند. بخشندگان شُرکای سیرت الهی هستند؛ آری درست شنیدید.
رساله دوم پطرس باب ۱ آیه ۴: «که بوساطت آنها وعده‌های بی‌نهایت عظیم و گرانبها به ما داده شد: تا شما به اینها شریکِ طبیعتِ الهی گردید و از فسادی که از شهوت در جهان است، خلاصی یابید.»
انسان طبیعتاً خودخواه و بیرحم است. تنها با تاثیر روح خداست که شخص می تواند رحمت واقعی را نشان بدهد. این موهبت آسمانی از طریق عیسی به ما می رسد و شما نمی توانید این کار را خودتان به تنهایی انجام بدهید.
چرا ما از خود رحمت نشان خواهیم داد؟ آیا بخاطر این است که در روز داوری، اگر بنظر آید که ما بخشنده نبوده ایم، در نتیجه گناهان مان آمرزیده نخواهند شد؟ با اینکه این موضوع درست است، اما کامل توصیف نشده است. اگر ما تنها برای دریافت رحمت خدا بخشنده باشیم، هنوز انگیزه ای خودخواهانه داریم. ذات خدا و شریعت او محبت است. خدمتی که از روی محبت نباشد خالصانه نیست. اگر ما می خواهیم اعمال نیک واقعی انجام دهیم باید تحت تأثیر روح خدا باشیم.
رساله اول یوحنا باب ۴ آیه ۱۹: «ما او را محبت می‌نماییم زیرا که او اول ما را محبت نمود.»
زمانیکه رحمت خدا به ما عطا می شود و ما قدر آنرا می دانیم، آنجاست که می خواهیم با قلب حق شناس خود نسبت به دیگران بخشنده باشیم.
عملاً بخشنده بودن به چه معناست؟ شاید بتوانیم کمی بصیرت از طریق شهادت ایوب دریافت نماییم:
ایوب باب ۲۹ آیه ۱۲: «زیرا فقیری كه استغاثه می‌كرد را می‌رهانیدم و یتیمی كه نیز معاون نداشت. بركت شخصی كه در هلاكت بود، به من می‌رسید و دل بیوه‌زن را خوش می‌ساختم. عدالت را پوشیدم و مرا ملبّس ساخت و انصاف من مثل ردا و تاج بود. من به جهت كوران چشم بودم و به جهت لنگان پای. برای مسكینان پدر بودم و دعوایی را كه نمی‌دانستم، تفحّص می‌كردم.»
برخی آدمها بدون امید زندگی می کنند و اگر شما سخنان دلگرم کننده ای به آنها بگویید، دست مثل باریدن باران بر زمین خشک خواهید بود.
هر چه بکارید همان را درو می کنید.
آیا باور دارید که عیسی نبی بود؟ بسیار خوب، بدانید که شیطان نیز آن را درک می کند اما برایش منفعتی ندارد زیرا پذیرای پیام عیسی نیست. برای باور نبوت عیسی باید به کلام او که از طرف خدا بود وفادار بمانید.
متی باب ۵ آیه ۷ : «خوشابحال رحم‌کنندگان، زیرا بر ایشان رحم کرده خواهد شد.»
